۰۹۲۴

این یکى از نتایج تباه کننده حیات وابسته است که از احساس جریان ضعیف حیات از یکطرف و از احتمال خشکیدن آن از منبع به وسیله عوامل مزاحم طبیعت و درندگان خونخوار از طرف دیگر و در آمیختن آب حیات با گل و خس و خاشاک و لجن هاى خواسته هاى دیگران ، ناشى میگردد . این دلهره و اضطراب همراه با وسوسه هایى است که از تزلزل دائمى حیات ناشى میگردد . آیا فردا من میتوانم آن کارى را که میخواهم انجام بدهم ؟ معلوم نیست ، تا دیگران چه بخواهند آیا من میتوانم آن موضوع را هدف قرار بدهم و براى وصول به آن وسایلى را انتخاب کنم ؟ معلوم نیست ، تا دیگران چه بخواهند آیا من میتوانم فلان موضوع را زیبا تلقى کنم ؟ معلوم نیست ، تا دیگران چه بخواهند اصلا آیا من زنده هستم ، پس کو مختصات زندگى معلوم نیست تا دیگران چه بخواهند شگفتا ، بنابر این ، شما « دیگران » میگوئید : من زنده نیستم ؟ من زنده ام زیرا میخواهم ، میدانم ، میاندیشم ، حواس من کار میکنند اگر سقف اطاق در حال فرود آمدن باشد ، از زیر آن فرار میکنم ، چطور من نیستم ؟ بلى ، ما نمیگوئیم شما نیستید ، میگوئیم هستى شما وابسته به خواست دیگران است ، تا خواست دیگران درباره زندگى شما چه باشد . نتیجه چنین زندگى اینست که آدمى به شماره احتمالات خواسته دیگران که چگونگى زندگیش مربوط به آن است ، عواملى براى وسوسه و دلهره و اضطراب داشته باشد . ولى آن زندگى که با هشیارى و آزادى خود آدمى ادامه پیدا میکند در معرض دلهره و اضطراب و تشویش و احتمالات متضاد قرار نمیگیرد ، این زندگى احتیاج به تکاپو و جهاد دارد . این زندگى متزلزل و وابسته از آرزوها اشباع مى شود و با هذیان ها و سرسام گوئى ها مستهلک میگردد .