ن۵۸

ترجمه نامه 58 (نامه به شهرهاى دور براى روشن ساختن حوادث صفین)

افشاى حوادث جنگ صفین

آغاز کار چنین بود که ما با مردم شام دیدار کردیم، که در ظاهر پروردگار ما یکى، و پیامبر ما یکى، و دعوت ما در اسلام یکى بود،  و در ایمان به خدا و تصدیق کردن پیامبرش، هیچ کدام از ما بر دیگرى برترى نداشت، و با هم وحدت داشتیم جز در خون عثمان که ما از آن بر کناریم. پس به آنان گفتیم:  بیایید با خاموش ساختن آتش جنگ، و آرام کردن مردم، به چاره جویى و درمان بپردازیم، تا کار مسلمانان استوار شود، و به وحدت برسند، و ما براى اجراى عدالت نیرومند شویم. امّا شامیان پاسخ دادند:  «چاره‏اى جز جنگ نداریم» پس (از پیشنهاد حق ما) سرباز زدند، و جنگ در گرفت، و تداوم یافت، و آتش آن زبانه کشید. پس آنگاه که دندان جنگ در ما و آنان فرو رفت، و چنگال آن سخت کارگر افتاد، به دعوت ما (صلح و گفتگو) گردن نهادند، و بر آنچه آنان را خواندیم، پاسخ دادند.  ما هم به درخواست آنان پاسخ دادیم، و آنچه را خواستند زود پذیرفتیم،  تا حجّت را بر آنان تمام کنیم، و راه عذر خواهى را ببندیم. آنگاه آن که بر پیمان خود استوار ماند، از هلاکت نجات یافت، و آن کس که در لجاجت خود پا فشرد،  خدا پرده ناآگاهى بر جان او کشید، و بلاى تیره روزى گرد سرش گردانید.