۰۵۰۳

اگر سخنى بگویم ، همه گفتنى هایم نیست ، اگر سکوت کنم ، رازها و فریادها در اقیانوس درونم مى شورند و موج زنان رهسپار دیار اسرار مى گردند :

با لب دمساز خود گر جفتمى همچو نى من گفتنى ها گفتمى

همچو نى من گفتنى ها گفتمى همچو نى من گفتنى ها گفتمى

ولى مگر مى توان با این یک مشت گلپاره انسان نما که حقیقتى جز درک و فهم محدود خود سراغ ندارند و واقعیتى جز آخور و جایگاه مدفوع نمى دانند ، آن رازها و فریادها را در میان گذاشت . با این جانوران « خودمحور » چه بگویم ؟ آیا به اینان بگویم :

بکوشید تا قدرت خود شناسى و خود سازى و مالکیت بر خویشتن را به دست بیاورید ؟

[ 122 ]

اینان نه معناى قدرت را مى دانند و نه « خود » را و نه شناخت و ساختن خود را لازم میدانند .

آیا از اسرار هستى با اینان گفتگو کنم ؟

براى مردگان متحرک سرّ یعنى چه ؟ هستى چه معنا دارد ؟ آیا به اینان بگویم : هر عملى عکس العملى را در پى دارد که دیر یا زود به سراغتان خواهد آمد ؟

مگر اینان از عمل جز « خور و خواب و خشم و شهوت و طرب و عیش و عشرت » اطلاعى دارند اینان عکس العمل ها را جز حوادث گسیخته چیزى نمى فهمند ، تا مفهوم عکس العمل را دریابند . مگر مى توان گفت : که شما با این زندگى جاهلانه از جاذبه الهى دور مى شوید و دورتر مى گردید و فراق ابدى او سرنوشت نهایى شما است ؟

آنان از این کلمات چه مى فهمند : زندگى ، جهل ، جاذبه الهى ، فراق ابدى ، منزلگه نهایى ؟ بدین جهت است که عالى ترین پیشوایان بشرى الهى نمى توانند حتى یکى از هزاران موج اقیانوس درونشان را با مردم سرگردان در شوره زارهاى زندگى حیوانى ابراز نمایند :

بر لبش قفل است و در دل رازها عارفان که جام حق نوشیده اند هر که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند

لب خموش و دل پر از آوازها رازها دانسته و پوشیده اند مهر کردند و دهانش دوختند مهر کردند و دهانش دوختند

مولوى

[ 123 ]